16 października br. o godz. 12.00

Pedagogiczna Biblioteka Wojewódzka w Gdańsku (al. Gen. Hallera 14)

zaprasza na spotkanie autorskie z

Aleksandrą Ziółkowską-Boehm

związane z najnowszą książką pisarki

„Lepszy dzień nie przyszedł już”

Aleksandra Ziółkowska-Boehm– pisarka, edytorka, publicystka. Urodziła się w 1949 r. w Łodzi; ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Łódzkim (1968-1973), w 1978 r. obroniła doktorat nauk humanistycznych na Uniwersytecie Warszawskim. Obie prace poświęcone były twórczości Melchiora Wańkowicza,
którego była asystentką i sekretarką w latach 1972 - 1974. Pisarz zadedykował jej drugi tom „Karafki
La Fontaine’a” i zapisał w testamencie archiwum. W latach 1977- 1981 pracowała w Redakcji Teatru Telewizji Polskiej. Wielokrotna stypendystka instytucji i fundacji kanadyjskich i amerykańskich. Od 1990 r. mieszka
w USA w Wilmington w stanie Delaware. Wraz z mężem Normanem brała udział w działaniach
na rzecz Polski, m. in. w organizowaniu poparcia senatorów w sprawie przyjęcia Polski do NATO. Regularnie odwiedza Polskę, gdzie w dalszym ciągu opracowuje i przygotowuje do druku spuściznę literacką Melchiora Wańkowicza. Jest autorką ponad dwudziestu książek.

WSTĘP WOLNY

„Józef Piłsudski powiedział kiedyś, że Polska przypomina mu obwarzanek- wszystko co dobre jest na kresach, zaś w środku znajduje się pustka.
Czytając książkę Aleksandry Ziółkowskiej - Boehm trudno nie pamiętać
tych słów. I rzeczywiście mieszkańcy kresów musieli być ludźmi twardymi
i wartościowymi. Każdy dzień ich życia był dniem walki o polskość,
tę polskość wyrażaną nie szumnymi i górnolotnymi słowami, lecz drobnymi sukcesami dnia codziennego, pracą i nauką. Żyli oni często w otoczeniu
niezbyt przyjaznym i na nich odbić się miały skutki polityki rządu II RP
wobec mniejszości narodowych. To właśnie oni, wspominając szczęśliwe dni przed wybuchem wojny, mogli powiedzieć „lepszy dzień nie przyszedł już”. 
Autorka opisała los polskich Ormian Wartanowiczów, losy polskiej rodziny osadników wojskowych na Polesiu czy hubalczyka Romana Rodziewicza. Przenosimy się na chwilkę do winnic w okolicach Zaleszczyk, by potem znaleźć się w bydlęcym wagonie, wiozącym tych źle urodzonych na kazachskie stepy, marzniemy w lasach wraz z żołnierzami majora Hubala, by za chwilę oglądać wnętrze obozu w Oświęcimiu. Słowem możemy poznać polskie losy II wojny światowej, losy tych, którzy po zakończeniu działań wojennych nie mogli powrócić do Polski i tych, którzy mimo wszystko powrócili. Jednych zaś i drugich nazwać można solą tej ziemi, solą tego narodu. Pomyślmy o tym, czytając książkę Aleksandry Ziółkowskiej – Boehm”

[z recencji publicysty Tomasza Kraszewskiego: http://recenzjeksiazek.natemat.pl/9619,aleksandra-ziolkowska-boehm-lepszy-dzien-nie-przyszedl-juz]